Paphiopedilum delenatii

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Średnia dzienna temperatura latem wynosi 26°C, w nocy 17°C, amplituda dobowa 8-9°C. Averyanov (1996) podaje, że temperatury naturalnego siedliska są nieco wyższe niż te podawane przez stację klimatyczną na wybrzeżu.  

15000-25000 luksów. Hodowcy donoszą o uprawie Paphiopedilum delenatii razem z cattleyami, przy poziomie światła około 35000 luksów, ale gdy są uprawiane przy mniejszej dawce światła kwiaty mają głębszy odcień różu. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.  

Przez większość roku w siedlisku naturalnym występuje stosunkowo niewiele opadów, ale staje się ono wyjątkowo mokre przez okres około 3 jesiennych miesięcy. Jako uzupełnienie opadów rośliny w tym siedlisku mają dodatkową wilgoć pochodzącą z występującej często gęstej rosy. Woda pochodząca z kondensacji nie jest wliczana do średniej opadów. Przez większość roku należy pozwolić roślinom na przesychanie pomiędzy podlewaniami, lecz nie wolno dopuścić do stanu, gdy rośliny pozostają suche przez długi czas. Zwiększenie ilości wody od późnego lata poprzez jesień symuluje warunki naturalnego siedliska, ale rośliny mogą nie potrzebować takiego obfitego podlewania. Uprawiający te rośliny powinni bacznie obserwować swoje rośliny jesienią, aby pozwolić im na tylko niewielkie przesychanie. Zimą znowu należy zredukować ilość wody i pozwolić roślinie przesychać między podlewaniami.  

Rośliny należy nawozić co tydzień lub co dwa tygodnie 1/10-1/4 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wysokoazotowy nawóz jest korzystny na początku sezonu wegetacyjnego, ale pod jego koniec hodowcy zwykle przechodzą na nawóz wysokofosforowy. Wyższa zawartość fosforu polepsza kwitnienie w następnym sezonie i pomaga dojrzeć młodym przyrostom przed nadejściem zimy. Ten gatunek lepiej toleruje zawartość pewnych ilości soli niż inne gatunki sekcji Parvisepalum, w skład której wchodzą Paphiopedilum armeniacum, malipoense, micranthum i emersonii, ale mimo wszystko jest na ich zawartość czuły i podłoża należy regularnie przepłukiwać, aby zapobiec gromadzeniu się nadmiaru soli.  

Pojemniki powinny być wypełnione luźnym, przepuszczalnym podłożem, które utrzymuje wilgoć, ale nie nasiąka. Niektórzy uważają, że rośliny lepiej rosną, jeśli do podłoża doda się mchu. Chore rośliny często uzdrawia się, umieszczając je w żywym mchu i podlewa deszczówką lub wodą destylowaną. Interesujące jest to, że dodatek mchu torfowca zwiększa kwasowość podłoża, upodabniając je do kwaśnych warunków siedliska. Hodowcy uważają, że rośliny są zdrowsze, jeżeli przesadza się je do świeżego podłoża każdego roku. Przesadzanie najlepiej wykonywać zaraz po kwitnieniu, kiedy zaczynają rosnąć nowe korzenie.  

75-80% przez większość roku, wzrastając na krótko do prawie 85% w okresie jesiennej pory deszczowej.  

Zimą średnie temperatury dnia wynoszą 21-22°C, a nocy 13-15°C, z amplitudą dobową 6-8°C. Przypominamy, że warunki w naturalnym siedlisku mogą być nieco cieplejsze niż podane. W zimie opady są stosunkowo niewielkie, ale wysoka wilgotność wskazuje, że jej dodatkowa ilość jest dostarczana przez częste mżawki i rosę występujące późnym wieczorem i nad ranem. Dlatego w zimie podlewanie uprawianych roślin powinno być ograniczone, lecz nie wolno pozwolić, aby pozostawały suche przez dłuższy czas. Aby zapobiec nadmiernemu wysuszeniu, rośliny należy sporadycznie zraszać między podlewaniami, wcześnie rano, zwłaszcza w czasie jasnych, słonecznych dni. Nawożenie należy zredukować lub całkowicie wyeliminować aż do momentu, gdy późną wiosną rozpocznie się intensywniejsze podlewanie. Niektórzy hodowcy podają, że do zakwitnięcia rośliny te potrzebują zdecydowanego okresu spoczynku i długich godzin światła słonecznego.